JAK KLASYFIKUJE SIĘ MATERIAŁY WYBUCHOWE

Transport towarów niebezpiecznych jest dość „popularny”, codziennie setki kierowców przemierzają polskie drogi przewożąc te substancje, które mogą stwarzać zagrożenie dla ludzi i otaczającego nas środowiska. Właśnie dla tych materiałów zastosowano klasyfikację i wszelkie środki ostrożności. Podstawowym aktem prawnym, który reguluje przewóz towarów niebezpiecznych w Polsce jest ustawa o przewozie towarów niebezpiecznych. Uwzględniono tam wszystkie przedmioty, które zostały poprzez swoje indywidualne właściwości, a także stan skupienia uznane za stwarzające niebezpieczeństwo nie tylko dla ludzi, ale także do otaczającego nas świata. Warto podkreślić, iż umowa ADR wprowadza i porządkuje wszelkie wymogi związane z przewozem towarów niebezpiecznych. Ma to na celu ograniczenie negatywnych skutków i zapobieganie incydentów w postaci uwolnienia danego towaru, przykładowo podczas kolizji pojazdów. Warto także wspomnieć o wymogu, jakim jest wyposażenie pojazdu, przykładowo są to: okulary ochronne, płyn do płukania oczu, latarka oraz inne.  

MATERIAŁY WYBUCHOWE – KLASA 1 ADR

Materiały wybuchowe – są to związki chemiczne oraz mieszaniny, w których zachodzi do gwałtownej reakcji chemicznej. Według umowy europejskiej materiałami klasy 1 m.in. nie są: „materiały, które same nie są wybuchowe, ale które mogą tworzyć z powietrzem mieszaniny wybuchowe gazów, par, lub pyłów”, a także „z klasy 1 wyłączone są również: materiały wybuchowe zwilżone wodą lub alkoholem, w których zawartość wody lub alkoholu przekracza ustalone wartości graniczne oraz materiały wybuchowe zawierające plastyfikatory”.

Wprowadzenie na rynek takich materiałów jest oczywiście możliwe a wręcz konieczne, ale poprzez spełnienie wszystkich wymogów –  czyli oznaczenie „CE”, które powinno zostać umieszczone na danym materiale wybuchowym, koniecznie w sposób widoczny i czytelny dla człowieka.  Natomiast jeśli umieszczenie takiego znaku jest niemożliwe, wykonuje się to na tabliczce znamionowej lub na opakowaniu. Podstawowe zagadnienia w zakresie materiałów wybuchowych to : eksplozja, detonacja, deflagracja. 

PODZIAŁ MATERIAŁÓW WYBUCHOWYCH

1. Kruszące – stosowane m.in. do napełniania amunicji. Służą przede wszystkim do kruszenia, rozbijania i burzenia. Pobudzane są przez inne materiały wybuchowe. Charakteryzują się także mniejszą wrażliwością od materiałów inicjujących i dużą siłą wybuchu. 
2. Inicjujące – są to związki chemiczne lub mieszaniny, które służą do zapoczątkowania reakcji wybuchowej w innym materiale wybuchowym.
3. Miotające – stosowane są w różnych rodzajach broni palnej, a także do przenoszenia płomienia na odległość. 
4. Masy pirotechniczne – mogą one występować w postaci zaprasowanej kostki, sypkiej lub zaprasowanej ścieżki. Stosowane są do różnych efektów – przede wszystkim: cieplnych, świetlnych, dźwiękowych, gazu lub dymu. Reakcje zachodzące podczas palenia się mas pirotechnicznych nie mają charakteru wybuchowego. 

OZNACZENIA

Podklasa wskazuje nam na rodzaj zagrożenia, czyli od 1.1 (najbardziej niebezpieczne) stopniowo do 1.6 (najmniej niebezpieczne). Wyróżniamy:

1. – stwarzają zagrożenie wybuchem masowym,
2. – stwarzają zagrożenie rozrzutem,
3. – stwarzają zagrożenie pożarem i małe zagrożenie wybuchem lub rozrzutem, 
4. – stwarzają jedynie małe zagrożenie wybuchem, 
5. – materiały bardzo mało wrażliwe, stwarzające zagrożenie wybuchem masowym (prawdopodobieństwo bardzo małe),
6. – niestwarzające zagrożenia wybuchem masowym.

Wyróżniamy także grupy zgodności, takie jak: A, B, C, D, E, F, G, H, J, K, L, N, S. 

TRANSPORT

Przemieszczanie danych materiałów wybuchowych między państwami członkowskimi Unii Europejskiej wymaga od nas uzyskania przez odbiorcę zgody ministra właściwego do spraw gospodarki. W przypadku przemieszczania materiałów tranzytem przez państwa członkowskie jesteśmy zobowiązani zawiadomić o tym właściwe organy tych państw, a  także uzyskać ich zgodę do przewozu. Odbiorca jest koniecznie zobowiązany przechowywać tą zgodę przez okres nie krótszy niż ten, na który ta zgoda została wydana. Przewożący materiały wybuchowe przeznaczone do użytku cywilnego oraz odbiorca tych materiałów są zobowiązani udzielać właściwym organom państwa, z którego, do którego lub przez które są przemieszczane te materiały, na ich żądanie, wszelkich informacji dot. danych substancji.